19/03/2024

Gilbert, toen wij in 1989, met de Izegemse Watersportvereniging, op zoek waren naar iemand om het komen en gaan in en rond onze haventjes in goede banen te leiden, kwamen wij bij jou terecht. Op onze vraag of jij deze taak op jou wou nemen antwoordde je volmondig ja. En in de lente van 1990 werd je onze havenmeester. Je bouwde deze functie verder mee uit en je werd een vaste waarde binnen onze clubwerking. Toen je wat later ook lid werd van het dagelijks bestuur werd er naar jouw opmerkingen, voorstellen en bezorgdheden geluisterd en had je een waardevolle inbreng.

Gilbert, door jouw optreden, streng waar het nodig was, mild waar het kon, maar steeds rechtvaardig en waardig, werd je een graag geziene figuur in de club. Onze leden respecteerden en waardeerden je. Je leidde het leven in en rond onze haventjes met vaste hand en zorgde ervoor dat de clubreglementen en afspraken werden nageleefd, zodat iedereen er zich veilig en thuis voelde.

Zo werd je met de jaren niet alleen maar de havenmeester van IWV, maar voor vele leden was je een goede vriend, een “compagnon de route”.

Met trots droeg je je uniform en was je fier om onze havenmeester te zijn. Ik weet nog hoe trots en fier je was toen je, samen met toenmalig minister Crevits, bij de officiële inhuldiging van de vernieuwde toegangskoker het gerestaureerde Sasbrugje voor de eerste keer mocht opendraaien. 

Je hield van het contact met onze leden, toervaarders, wakeboarders, skiërs, jong en oud. Je maakte steeds tijd voor een babbel, een koffietje of een ander drankje op het terras. Onze leden konden altijd bij je terecht met hun vragen, zorgen en opmerkingen. Je was er ook niet vies van om de handen uit de mouwen te steken en te helpen waar het nodig was. De netheid rond onze haventjes en aan de slipway was je stokpaardje. In je kantoortje aan de eerste haven hield je ook nauwgezet je boekhouding bij. Je zorgde voor de dagvergunningen, het hijsen en strijken van de vlaggen, de bediening van de benzinepomp en nog veel meer.

Ieder jaar opnieuw, toen de lente eraan zat te komen, keek je er gretig naar uit om een nieuw seizoen te beginnen. Ook dit jaar, toen ik je een paar weken geleden in het ziekenhuis bezocht, was je er weer klaar voor. 

Maar, het heeft helaas niet mogen zijn.

Gilbert, ook al ben je nu fysiek niet meer bij ons, voor ons blijf je verder leven in onze herinneringen, onze gesprekken en verhalen. En wanneer de wind lichte golven maakt in jouw zo geliefde haventjes, dan fluisteren ze jouw naam: Gilbert.

Dank je Gilbert voor wat je voor onze vereniging deed en betekende, maar vooral voor wie en wat je was: een schone en goede mens.

Wij zullen je heel erg missen.